نتيجه غلبه هواي نفس

نتيجه غلبه هواي نفس
اميرالمؤمنين على عليه السلام:
« تَغْلِبُهُ نَفْسُهُ عَلَى مَا يَظُنُّ، وَلاَ يَغْلِبُهَا عَلَى مَا َسْتَيْقِنُ» (نهج البلاغه حکمت 150)
« (از كسانى مباش كه) نفس او وى را در امور دنيا به آنچه گمان دارد وادار مى كند ولى در امور آخرت به آنچه يقين دارد بى اعتناست. »

توضيح قطره‌اي:
امام عليه‌السلام در اين سخن حيکمانه به ضعف ايمان و غلبه هواي نفس در برخي افراد اشاره دارد که آدم‌ها به آنچه در امور دنيا به آن گمان دارد مانند يقينيات عمل مي کند، اما در امور آخرت که به آن يقين دارد اعتنا نمي کند.
به تعبير ديگر براى رسيدن به مال و ثروت و جاه و مقام و شهوات دنيا حتى به سراغ راه هايى مى رود كه اطمينان ندارد به نتيجه برسد به اميد اين كه شايد به نهايت مطلوبى برسد؛ ولى درباره كار آخرت با اين كه يقين دارد فلان عمل باعث نجات او و فلان كار سبب بدبختى او در سراى ديگر مى شود به يقين خود اعتنا نمى كند.